Miejsca tak bardzo bliskie
Romualdów, Skrzynno, Przysucha,
Drzewica, jej okolice w pamięć na zawsze wpisane
Miejsca tak bardzo bliskie, miejsca tak bardzo kochane!
Myśl o nich jak nić pajęcza
Długa, ach długa nierozerwana.
Wspomnień nie zliczę ile do kart pamięci wpisana.
Tu drzewo, tam krzew
A tam na łące kaczeńce
Gdzie daje się tylko spojrzeć wspomnień jest więcej i więcej.
Romualdów – rodzinne strony, Skrzynno – parafialny kościół,
W Przysusze urodził się Oskar Kolberg – zbieracz ludowej pieśni
Drzewico – do ciebie do twych okolic życiowe ścieżki mnie przynieśli.
Przyniosło życie i zatrzymało… Długo, długo to trwało
Tu przyjaźń była i praca, to do niej często myśl wraca.
Wraca, przystanek robi
Chciałaby dłużej pobyć…
Kieruje się na znane drogi, zawraca w rodzinne progi.
Czy wszystko powiem do końca?
Przyjaźń tak bardzo znacząca,
Serce wspomnienia spisuje-
Tak wiele, tak niezliczenie ich snuje, snuje, snuje…
Łezka
Zakręciła się łezka w oku
A co jej dolega?
Wielki smutek zobaczyła, bardzo się wzruszyła.
Potoczyła się jak koral
Po zoranej życiem twarzy
Nie sposób jej powstrzymać, różnie się przydarzy…
Oblicze przepiękne
Uczciwością płonie…
Spływająca łezka w szczęśliwości tonie.
Przezroczysta łezko
Życia, twarzy towarzyszko
O każdym człowieku wiesz ty prawie wszystko.
W radości i smutku
Na twarzy się zjawiasz
Radość wymalujesz, smutek też wyjawiasz.
Mokra, słona łezko
Wstydliwa także bywasz
Gdy ciężko, gdy trudno w skrytości przybywasz.
Zamknąć oczy
Zamknąć oczy,
Otworzyć oczy,
Wszystko co piękne wzrokiem otoczyć.
Światłość zobaczyć
Radość pochwycić
Szczęścia innym też przybliżyć,
Szczęściem się zachwycić.
Miej swe oczy szeroko otwarte
Jasnym popatrz wzrokiem
Życie wiele jest warte.
Patrz i wytężaj
Swój wzrok do końca
Aż do spalenia, ciemność wieczna…
Ziemia…
